Onde o paraíso...

....aínda é paraíso!

Sei de vello que ás veces as cousas coas que menos se contan son as que mellor saen. Aprendín hai tempo que ás veces ocorren cousas coas que non contas.... E o que máis claro teño é que a única solución que coñezo e sorrir e tirar cara adiante, así as cousas son máis doadas!

Levo días sen escribir...parece que collemos ritmo, que está máis claro o que temos que facer... xa comezamos a redactar proxectos, proxectos para cada un dos departamentos, para melloralos...para que as persoas beneficiarias reciban unha mellor atención en saúde, apoio legal, apoio emocional, as salas de tareas... para que, sobre todo, NNA (nenas, nenos e adolescentes) , teñan garantizados os seus dereitos e poidan seguir loitando para mudar o conto... os finais felices dependen de que as personaxes non se rindan e sigan loitando... eu sinto que aquí hai moitas personaxes dispostas a mudar ... 

Ás veces non resulta doado redactar e organizar os proxectos... os coñecementos do terreo onde nos movemos non é tan fondo, ... sempre hai que contar QUE O QUE RESULTA OBVIO NUNCA O É TANTO!  Pasiño a pasiño...

Por suposto cada minuto desta experiencia non deixa de sorprenderme...no coñecemento do medio ( que asignatura! :P ), o coñecemento das persoas, das vidas, e sobre todo o coñecemento de min mesma.

É sorprendente darse conta do que botas de menos, do que necesitas e, do que tan sequera te lembras...CURIOSO, cando menos. 

Infinito.

Merece a fin de semana unha mención nesta entrada, de ahí o título... a golpe de venres preséntase por casualidade a alternativa de ir en 4x4... alá arrancamos! Puidemos así visitar lugares que indo en guagua sería complicado, ben imposible. Chegamos a La Isabela, previamente cruzamos no coche un río (sí,sí!)...suponse que despois de Haití aquí é onde chegou Colón según o guía ( "os primeiros españois que quedaron na illa viron as indias desnudas,metéronlles mano...os indios encojonáronse e mataron ós españois")... sobra calquera comentario acerca de evanxelizacións e demáis merdas acontecidas no Nuevo Mundo...que me enveneno...xa se sabe... Despois de La Isabela camiño a Punta Rucia...o paraíso, onde desexamos con todas as nosas forzas que NUNCA chegue un Resort...a calidez dun pobo onde todo se vive ó momento... onde podes estar nunha praia enorme solas, completamente solas, coa compaña de caracolas xigantes e algún tronco que trae o mar, quen sabe de onde! ...

.... Seguimos co traballo e disfrutando! Iso sí, lémbrome de vós "a cada rato"...

Saúde!