miércoles, 12 de septiembre de 2012

O ritual da maleta...

Hai moitas maneiras de saber cousas sobre unha persoa, para min unha delas é a súa maleta.
Eu gosto dos aeroportos, gústame observar ás persoas que pasan por alí, imaxinar de onde veñen a onde van, que é o que ou quen as espera... mentres espero na cinta a que chegue a miña, gústame botarme a adiviñar quen collerá cada maleta...estou convencida de que (se non fose unha intromisión na súa intimidade) podería saber tantas cousas vendo o que levan alí dentro...

Ando co meu ritual particular. Facer unha maleta para min é un ritual, sí. Hai que meter o xusto e o necesario, e non sempre é doado.  Aínda que da que pensar, roupa, neceser, botiquín... case sempre, é unha volta á rutina. Mais o complicado (para este bicho, claro) está nos libros que te acompañarán, desta volta xa está escollidos virán conmigo (xa empezado) En vías de extinción de María Reimóndez, Morgana en Esmelle de Begoña Caamaño, e dous agasallos do cumple da miña panda O amante de Marguerite Duras e Xoguetes para un tempo prohibido de Carlos Casares. A música que levarás...buf, esto sçi que sería imposible de contar, aínda querendo... son moitos gigas de música, semellante aventura precisa dunha boa banda sonara, máis tendo en conta cal será a BSO ( e veña reguetón, salsa e merengue! )! A libreta da viaxe,ho agasallo tamén da miña panda, é o que ten que che sepan das manías, esa libre leva conmigo xa un mes, alí escríbese de todo, datos, enderezos, notas, rutas, ...e así ata o fin da aventura. (Hai máis libretas preparadas! ;)
A mochila, a cámara, a carpeta da documentación, bolis (sempre levo bolis, para que a libreta se non?)...

O que eu vos diga, un ritual...que por certo aínda está a medias...e conforme se achega o sábado o tempo bule máis!

Dende logo o "pior" de todo non está ahí, o jodido é o que queres levar na maleta e non podes. Pero, como dixo alguén a quen adoro fondamente  "iso é parte da aventura"  ...

 Ana e Anxo, porque contan os días que marcho, porque se tatuan a golpe de bic "Tatá" e, sobre todo, por ser @s que me fan sorrir sempre.  Das cousas que queres meter na maleta e non podes... (aínda que ben dobladiñ@s... :)


Sigamos pois co ritual...

Boa noite,

Saúde!

1 comentario:

  1. Tatu, voute botar moito de menos, pero seguro que será unha experiencia chulísima. Entrarei no blog todos os días, a ver se asomaches a cabeciña. Quérote moito.

    ResponderEliminar