Take Off ( dende o avión!)

Esto de escribir voando é “outro rollo” que diria un bo amigo meu (espero que todo ben por Barna!). É, case, coma escribir de resaca…ata é domingo. Parece que pasou moito máis tempo dende o venres, quizais pola intensidade dos últimos días.

Agora, que segundo as nosas contas imos pola metade do camiño (as pantallas do Boing 747 axudan ós cálculos), os pensamentos céntranse nas últimas horas na terriña. Non gosto das despedidas, eso xa se sabe, pero desta volta a despedida (en realidade é un ata o Nadal!”) tiña moitas connotacións, a maioría delas boas. Estou facendo o que sempre quixen, cumprindo un soño, e só por iso, merece a pena.

Con Urquijo de fondo, Eva e Fátima sobando ó lado, e todas estas persoas (máis de 800) voando cara Punta Cana  vénseme á cabeza esa mochila rosa, esa comba que conta as voltas, as gomas de Barbie, plastilina, esas “cousas “ que parecían mermelada ;) , a miña camiseta, e a bandeira… véñenme á cabeza @s amig@s, @s de verdade … que levan todo  este tempo agarrándome da man para chegar aquí, erguéndome cando foi (é!) preciso, empuxándome cando recúo…OBRIGADA! Por a noite do venres, unha cea elegante con bogavante non se ten calquera día. Por ser, estar e parecer. SEMPRE.

E, OBRIGADA, por descontado, @s que o venres non puidestes estar, pero estuvestes, estades preto!

O bo que ten subir as entradas a destempo. Xa nas rúas de Cidade Corazón.

E coa emoción da semana intensa e a gran cea coa súa correspondente “llorera” , ducha  e para Ourense coller o tren… alá quedaron bocatas, augas….e gracias que subimos nós con maleta e mochila, camiño de Madrid (que mal se respira nesa cidade, carallo!)… Noite en Barajas (pobo, en festas por certo)… e despois dun almorzo carísimo áT1 comezar en serio a aventura… Menuda cola nos atopamos!

As colas son un bon lugar para coñecer persoas xeniais… nos coñecemos a unha rapaza de Melilla, unha rapaza que ía nun veleiro e decidiu desembarcarse  antes de rematar unha aventura para comezar outra. Coñeceu a un grupo de persoas que decidiron deixar de queixarse e actuar, viven nunha zona na que moitas crianzas vivían na rúa, sen familia, sen comida, sen educación, …  crearon unha casa de acollida na fronteira de Haití e RD, a súa organización chámase Ayitimoun Yo ONG (podedes atopala no facebook!) ….

Estamos a 10.700m de altitude e imos  955km/h…., para vós son as 18.46 (empezou o partido do Taboada!) para nós suponse que xa as 14.46…. espéranos un día largo. Aínda hai que chegar a Punta Cana, coller un bus (que non sabemos se hai) ata Santo Domingo, pasaremos a noite alí e á mañá para o destino final, Santiago de los Caballeros! …

Saúde!